Aşk-ı Kâinat Şiiri - Muhammed Emin Koç

Kimileri LEYLA için, çölleri gezmiş,
Üşenmemiş ŞİRİN için, dağları delmiş,
Bazıları ASLI için, kül olmayı seçmiş.
Rabbim aşkı insan için yaratmış,
ADEM bile Havva için, cennetinden geçmiş,

Severdi ZÜLEYHA, zindanda bile YUSUF'u,
Etti KAMBER'i aklından, ARZU'nun son oyunu.
Nedendir TAHİR, ZÜHRE'ye olan bu aşkın?
İSTANBUL bile FATİH'in aşkına şaşkın.

SÜLEYMAN cihana duyurdu HÜRREM adını,
Eflak, Belgrad, Viyana'da kıldı namazlarını.
Vuslattı MEVLANA, derdi dergâhıma gel,
İster kâfir, ister mecusi, puta tapar olsan da gel.
YAKUP ağlamaktan kör oldu, YUSUF'tu tek zikri,
Oğlunun kokusuyla avundu, onu görmekti son fikri.
Rabbim umudu insan için yaratmış,
Umutlanmış insan, herşeye umutlanmış,
Mahmud'da şiiri bir umut üzerine yaşmış.