Âşk-ı İstanbul Şiiri - Osman Nihat Vurgun

Bir dîle ne çok yerin, otağın
Bin dile destândır adın, kucağın

Mavi gerdan, iki cihan değer
Gün ve gece sevdalıymış meğer

Gün doğar yedi tepeyi gezer
Ahrı içinde geceyi sezer

Yıldız yıldız konar her bucağa
Bir gece, bir gün, bir gece, bir gün

Âşk, vecd, hâkimiyet senin doğan
Zaman sende var oluyor inan

Tarihte, bugünde, gelecekte
Bir tek sen varsın bâki nefeste

Seni rüya gibi görür her can
Seninle ayar gönüller mestan

Gurbet ve sıla, hicrân ve vuslat
Sende yan yana ne çok muhabbet

Bir damla gözyaşı bir marmara
Bir bahar yeşili bin tantana

Ay, gün boynunda inci kurdela
Ebedi âşkın her gönle bela

Sevdalı yolcuların varağı
Bir yer ki maşukların durağı

Gönül gezer de şehr-i kibarı
Zülüf sanar boğazda dağları

Değse çıplak dudağıma adı
Duyabilir mi o eşsiz tadı

Bir damla gök, bir tutam yer sende
Ömre sığmaz oluyor bu beste

Doyamıyorum anmaya seni
Âşkınla coşuyor mânâ seli

Günüm, gecem tek sende yaşıyor
Bir anına bin dünya değiyor

Âşkın tadına her kim eriyor
Sebep Şehr-i İstanbul biliyor