Aşk-ı İntihar Şiiri - İsa Yılmaz

bir intihar gibiydi gözlerin
ne vakit kıyısına dayansaydım aşkının
ateşle su arasında tutuşuverirdi yüreğim
hani bir volkan gibi kaynarken
taşıp da çağlayamam diye korkardım

bir intihar gibiydi gözlerin
ne vakit kıyısına dayansaydım sevdanın
damar damar kalbe akan bir esrar kuşatırdı ruhumu
sonsuza dek sürsün diye hayalin
bir çılgınlık derecesinde sarhoş olurdum

bir intihar gibiydi gözlerin
ne vakit kıyısına dayansaydım sevdanın
kendimi yapayalnız hissederdim
ve korkardım bir daha dönemem
ve bir daha gözlerinde kendimi göremem diye

bir intihar gibiydi gözlerin
ne vakit kıyısına dayansaydım yüreğinin
kıldan ince ve kılıçtan keskin bir sıratta yürüyor gibi
cennet sevdası ve cehennem korkusu arasında
hayat ve ölümün kesiştiği yerde

gözlerinin tam önünde
bilmezlikten geldiğin tüm gerçeklerimle
ateşin önündeki kar gibi erirdim
kaçsam ya da diz çöküp ağlasam
hayır… hiçbir şey yapamadan beklerdim

bir intihar gibiydi gözlerin
ben seni kelimenin tam anlamıyla
sonsuz acıyı bilerek sevmiştim
asla umudunu yitirmeden
ve asla pişmanlık duymadan…

22.01.11