Aşkın İz düşümü Şiiri - Saffet Çakır

Yüreğimin üstünde yürüdü en asil kervanlar
bütün ipek yolları benden geçerdi
Mecnun'un yollara vurduğu mühür
Leyla'nın göz yaşıyla taçlanırdı her mevsim
bildiğim en içli kervanlar yüreğimden geçerdi
bir duaydı içimde sevdiğim
zor olanı mı sever insan, aşk mı zoru seçerdi?

Hangi bağın bağbanı'ydın sen gönül?
bahtına hep dikenli gül düştü
Gül dedin dedin de oda bir beşerdi
her akşam üstü kızıl ufuklar yaranı deşerdi
sevda mevsiminde vurulan göçmen kuşlar
kan kızıl, birer birer kapına düşerdi.

Dualara kenetlen'din bakıp içindeki izlere
hani kibrit çaksam yanacak dersin denizlere
yine mi şairliğim tuttu da öptüm mavi suları
duasıyla karışık sevdim başımdaki kumruları
Nehirlerin intizarı düşer haşin deryalara
Lokman gelse sağalır mı bilmem bu saklı yara
Ben yarimi benzetirdim billur pınara.
Tebessümünde ısınırdım, bir duaydı içimde sevdiğim.
Hırçın denizlerim onda dinerdi
İçime bahar mavisi mevsimler sinerdi...

Bir pınar ki menşei'nde zemzem var
ulviyet var, saadet var, erdem var
ve ardında saklı bir ölümsüz bahar.
içimde mavera'nın elmas gülleri yeşersin
sen gülümse susuzluğum son bulsun nazlı yar!