Gönlü tevlid gül bağından, bağda ağlar kalbi hem-târ,
Yâre hasret güz çağından geldi dilzar, aşkı hem-bâr,
Bir garip bülbül ki, hem-zar, meyli bil-zar içre hem-za’r.
Geçti aşkın menbaından, kalbi aşksız dar-ı zardır,
İçti çendan aşk abından, mey-i aşklar nar-ı hardır,
Bâki bir yar buldu Nur’dur, zeyli hem nur içre nurdur.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta