Aşk-ı İlâhî Şiiri - Mecit Aktürk

Aç gönül köşkünü umuda yer ver!
Yeisi kül eder ilâhî sevgi
Can suyu ihlas ve sabırsa eğer
Dikeni gül eder ilâhî sevgi

El, halim hâlinle etse de alay
Aldırma, çehrene tebessümü yay
Tevekkül tam ise gerisi kolay
Lain'i lâl eder ilâhî sevgi

Gam seli ne zaman aşsa hududu
Duada yaklaşır kula mabudu
Zemheri sinede solan umudu
Tutacak dal eder ilâhî sevgi

Keder yüreğinde açtıkça yara
Merhemi ne kadeh ne yasta ara
Furkan'da...Veysel'de, Yunus'ta ara
Ağuyu bal eder ilâhî sevgi

Aman vermese de vesvese kurdu
Tanlara gebedir her leylin ardı
Devasa görünen amansız derdi
Misl-i miskal eder ilâhî sevgi

Canı camdan olan taş atmaz câna
Kelamın kemini sürmez lisana...
Edeple yaklaşıp arsız insana
Kal'i kemal eder ilâhî sevgi

Huzura giden yol aşk ile başlar
Sevgisiz yürekte kör şeytan kışlar...
Vardığı gönülde öfkeyi dışlar
Kulu kral eder ilâhî sevgi

Tanır milletini her aklıselim
Şahittir destanlar... mızrabın, telin
Şanlı ülküsünü Türk'e; 'ya ölüm
Ya istiklâl' eder ilâhî sevgi