Aşk-ı Hüsran Şiiri - Ali Altay Turan

AŞK-I HÜSRAN
Dolaşıyorsun işte, gönlümün harabelerinde,
Bu yıkık, dökük, terk edilmişlik senin eserin..
Görüyorum ki sende, her bir şey yerli yerinde,
Oysa ki bende ne yaralar açtın, kapanmaz derin...

Hiç mi vicdanın sızlamaz, öldürmez insan istemeden,
Bense bir karıncayı dahi, es geçerim incitmeden,
Nasıl da rahat gülümsüyorsun, hiç çekinmeden,
Alkışla kendini, gurur duy kendinle, sevinsin ellerin...

İşgal ettiğin gönlümün, yanık her bir sayfasıyla,
Şimdi gez bir zafer kazanmış, komutan edasıyla,
Sana da hesap sorarlar, bir gün daha fazlasıyla,
Okyanuslarda yıkansan, gitmez ruhundaki kirin...

Varsın olsun be deli gönül, hep ben kaybedeyim,
Yıkan düşman değildi ki, kimlere neyi deyim,
Aynaya bir baksan, ruhundaki buruk ifadeyim,
Öyle kolay kolay çıkmaz, ahı sürecek bu kederin...

Şimdi oturup düşünürken, göz yaşlar içinde,
Kapanmaz yaranın izleri var, bilmem kaçında,
Rüzgara bıraktığın, kuzguni uzunca saçın da,
Ağaracak gün gelip, seninde silinecek izlerin...
Ali Altay TURAN