Aşk-ı Hayat Şiiri - Hüseyin İkbal Tan

Ben bir garip yunustum
Aşkı ben, bende demedim
Bende çektim bunca yükü
Bugüne bügün of bile demedim
Sen bilmem, ne zamının garibi
Nazına ortak eyleme beni
Kıymetli nesnedir aşk
Birtek çeken bilir Hüseyinim
Hürmetli nesnedir aşk

Bizde biliriz yunusum, kıymetini hürmetini
Gören bir sen çekersin sanar
Şu aşkın kahrını, zilletini
Bize soran mı var, aşk neyin nesidir
Bizde biliriz herhalde aşk maşukun sesidir

Daha toysun Hüseyinim kıymetli nesnedir aşk
Maşuk ne bilsin ki öter, hürmetli nesnedir aşk
Aşkı siz, hep kulda bildiniz
Ha yüzüne ha sesine gönül verdiniz
Bilmediniz ki kıymetli nesnedir aşk
El Alem ne bilsin hürmetli nesnedir aşk

Bir hürmetine bir kıymetine dem vurur gidersin
Sen aşkı bunlardan ibaret mi bilirsin
Bana sor aşkı nasıl bilirsin

Sen söyle O vakit Hüseyinim
Belli ki bilmediğimi bilirsin
Aşk nedir de, ben bilmedim
Kuru ekmeğini aş edip yemedim
Sen yaşarken öldünde
Ben her mevsim yeşeren bir ğül idim

Haddimi aştım
Kusurumu hoş gör yunusum
Bunca zamanı çeken, bir kör oldum
Ne şifamı buldum, ne bu dertten soldum
Yavaş yavaş sönüyor, şu garip ruhum

Rızahi ilahidir aşkın yolu
Onda kaybolan kaybeder bu donu
Ruhun şifasına çıkar sonu
Kıymetli nesnedir aşk
Nasipsizler ne bilsin Hüseyinim
Hürmetli nesnedir aşk