Aşk-ı Fünun idi duygularıma verdiğim isim,
Issız ve çorak kalbimdeki kadın, sen kimsin?
Bir daha yeşermeyecek hayallerimi,
Durmadan yılmadan sulayan sen miydin?
Bir daha gelsem şu yozlaşmış toprak parçasına,
Bir daha dokunabilir miyim o ipeksi saçlarına?
Sensizlik cehennemim; yanmayayım bir daha.
Bu kalbin tek sahibi sensin, rahatça uyu Süveyda.
Kayıt Tarihi : 4.8.2020 18:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Liseye kadar kimseyi sevmemiş ve kimse tarafından sevilmemiş bir çocuğun lisedeki bir kıza aşkı dile getiriliyor şiirde. Kız ona bir arkadaş gözüyle baksada diğer kızlardan göremediği bu ilgi çocuğa umut veriyor. Fakat kızın onu arkadaş olarak gördüğünü anlayınca kalbini dünyaya kapatıp içindeki duyguları öldürüyor.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!