Aşk ı esaret 3 Şiiri - Hatice Çelik

bu yangın yüreğimi kasıp kavurur elbet
ve gözlerim gözüne elim eline hasret

sen bir denizden doldur boşalan kadehini
bense gözyaşlarımla kırılmış yüreğimi

yangına körük oldu giden yare bu ağıt
beni ancak temizler bir kalemle bir kağıt

tutuştum pare pare ellerinden sıyrılıp
gitmek yakışmamıştı sana benden ayrılıp

yolar uzar önünde ardına bakma sakın
gideceğin yerler ki şimdi sana en yakın

görme göz yaşlarımı ağlamam ardından hiç
bu sevda şerbetini sen başka kadehten iç

menekşeler ağlasın leylaklar boyun büksün
sen aslında gönlümden ve ruhumdan büyüksün

sanma ki bu haykırış güzelliğin hatrına
böyle ağıt düşmezmiş güzellerin bahtına

ben senin yüreğine vurgun oldum nicedir
ogün bugün olmuştur gündüzlerim gecedir

manayı yitirmişim manzumeler silinmiş
adına aşk demişler mecnunlarca bilinmiş

boynuma geçirilmiş zincir oldu bu sevda
çekerek götürüyor beni sanki zindana