Dilberâ, hasret-i rûyunla bu cânım yanar
Yürek âteş, gözümden yaş yerine kan akar.
Kaddün elîf, zülfün uşşâka kemend-i belâ
Lâle-i rûyun açılmış, bülbülün figânı var.
Gamzesiyle urur her dem bu garîb cânıma
San ki cellâdın elinde tîg-i âteş-tâban akar.
Vuslatın dermânıdır derler bu dert-i aşka
Korkarım kim ayrılık canıma dâim ziyan eker.
Yâr yolunda ser ü cânım fedâ olsun der idim
Şimdi cânân elinden ayrılık zehrini yutar.
Gönül eydür, bu cihânda vefâ umma kimseden
Mâsivâdan geçip Hakk'a doğru git, yol Hakk'a çıkar.
Turhalî Hüseyin'im, çek bu derdi, yâr lûtf eyler mi hiç
Kıl şikâyet, yanan âşık cânına rahmet n'ider.
Kayıt Tarihi : 18.10.2025 22:13:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!