yollarıma gölgeler düştüğünde anladım
bir günün daha yok olup gittiğini
karanlıklarımda mum yoktu yalnızdım
korkularım bile korkardı düşlerimden
sabahlar umut değildi hayallerime
yalnızlığımla düşecektim yollara
doğduğum şehir ardımda kaldı çok uzakta
mevsimlerin yapraksız olduğu anlara
tüm cümlelerim küçük harfle başlıyor
mürekkebi solmuş sayfalarımda
bir vapur güvertesiydi son hatırladığım
cevapsız sorularımla başbaşa
egenin zeytin ve tuz kokan suları
üzerimde yapışıp kalmış unutulan sözler
bir çilingir sofrası ki sormayın kimler var
yüzleri olmayan adamlar ve kadınlar
şarkıyı söyleyen ben sözler tek bir harf
kanatsız kuşlar dansımda bana eş
gagalarında ateşten buseler sunuyorlar
kim verecek çalınan düşlerin hesabını
yazıyorum aklımca kan pıhtısı kelimleri
bir masal desem değil belkide bir hayal
bedenimde biriken acılar,yılların eseri
anne ne kadar arıyorun seni bir bilsen
kime hayat verdiğini ah şimdi görsen
kuralı olmayan savaşların denizcisi ruhum
hayasız insafsız limanların yolcusu
rüzgar neki fırtınalarla yürüyorum
göğsüme yasladığım tanrının kitabı
elimde senin verdiğin yüreğim
herşeyi biliyorum hayatta herşeyi
öğrenemedim bir tek aşkı bilmiyorum
Kayıt Tarihi : 18.3.2010 23:17:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!