Aşk-ı Ahvâlim Şiiri - Erdem Gümüş 2

AŞK-I AHVALİM

Gel söyletme dostum, suskun dilimi.
Deşince, anlarsın, benim halimi,
Bir gün sol yanına, yârin zalimi,
Düşünce anlarsın, benim halimi.

Daha düşmemişsen,sevda peşine,
Konuşturma beni,boşu boşuna,
Sevdanın yelleri, gelip başına,
Esince anlarsın, benim halimi,

Sana masal gelir, maşuk dilleri,
Kınayıp geçersin, aşık kulları
Felek yâre giden, bütün yolları,
Kesince anlarsın, benim halimi.

Sol yanın batınca, sevda gölüne,
Uykuların bölük bölük bölüne,
Mecnun gibi aşkın, susuz çölüne,
Düşünce anlarsın, benim halimi,

Vuslata esmezse, sevda yelleri,
Yâd ele açarsa, yârin gülleri,
Cânânın belini, elin kolları,
Kısınca anlarsın, benim halimi.

Açmayınca goncan, gülün dalında,
Bülbül isyan eder, kendi halında,
Bir kara sevdanın ecel salında
Koşunca anlarsın, benim halimi.

Diyemezsen aşkı cânân didara
Sen seni eylersin,kendin hedere,
Feleğe kırılıp, dargın kadere,
Küsünce anlarsın, benim halimi.

Kınama dedim ya, kınama beni,
Başına gelirse, an ama beni,
Eyyüb’un sabrında, sınama beni,
Taşınca anlarsın, benim halimi.

Belki bir gün sen de, aşka düşersen,
Figani misali, harda pişersen,
Canlı gibi gezer, ölü yaşarsan,
Pişince anlarsın, benim halimi.

Kul Figani ( Erdem GÜMÜŞ)
08.09.2018
ÖZBEKİSTAN/SAMARKANT