Sonsuzluğun bir noktasında anılan bir şey değildim.
Benim öyküm böyle başladı.
Gün ikindi başlar,
Tan akşam ağarırdı.
Hızlı dönerdi feleğin çarkı,
O zamanlar diyorum ya, zaman bir andı;
Gözlerinden ışık henüz süzülmüşken dünyama,
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
