Bir gönül, sevmeye görsün hayatta.
Herşeyi unutur yanar yalnızlığınla.
İçini kemirir aşk, yayılır vücuduna.
Aşkın esiri olur insan yaşantısında.
Soluduğun havada ararsın sevdiğini.
Boş gözlerle bakarsın tanıyamazsın ki.
Bir sesi, bir nefesi yeter insana.
Birlikte olmak mutluluğun en güzeli.
Bir dokunuş, bir temas yakar yüreğini.
Gözlerinde kaybolmak istersin şimdi.
Ellerini tuttuğunda titrer için sevgiyle.
Hasreti ise yakar kavurur bedenini.
Aşkın derinliğinde kaybolursun biranda.
Bir öpüşü, okşayışı mutluluğun anahtarı.
Dolar taşar ruhun, bitmeyen özlemiyle.
Aşk damlası gözlerden akar hasretiyle.
Hayat zaten acımasız çoğu sevene.
Birde aşk acısı eklenir tüm benliğine.
Bu zamanda bulmak zor aşkı sevgiyi.
Bulduğunu sanırsın yanılırsın yine.
Gerçek sevgiyi, bulan azdır zaten.
Bulduğunu sanan da pişmandır bazen.
Aşk hükmeder insanlara herzaman.
Farkında değiliz yaşarız çoğu zaman.
Kayıt Tarihi : 30.5.2006 17:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
OKUMASINA DOYUM OLMAYAN DİZELERDİ.
KUTLUYORUM.TAM PUAN VE SAYGILAR...HŞT
nasıl sevilir bir insan,
yüreğin akla isyanı mıdır?
kavuşursan dırdırıdır sana kalan,
kaçarsa elemdir yüreğine!
Memet Karabalık
(aşkın bize çektirdiğini, evrendeki hiç bir varlık çektiremezdi herhalde, kaleminize sağlık), (Memet Karabalık)
TÜM YORUMLAR (5)