Aşk hislerimin cezai ehliyeti

Açlığımı besliyorum. Yaşamın bana doya doya bıraktıklarıyla.
Unutulan zamanın hayaleti:
bir rüzgar esse, zamana bahar eserdi.
Kalkıp şehrin ortasından körfez boyu dehlizler delerdim.

"aşk tüm hislerimin cezai ehliyeti"

Nisan borçlanırım şenliklerime. Doğur! Doğanın doğrulacak iki yakasını ve doruk:
Içimde keskinleşen garipliğin kıvılcımları.

Ah! neden sonra sana hep akşamüzeri susarım?
Yağmur koca adımlar atar uykusuzluğuma.
Gök kuşağı neden bir dağ olur oturduğumuz o hoyrat bankta?

Yaşlanır ruhuma çivilenen o anlam.
Neden hep soframda eksik olan o,

anlam...