Sana ilk kez rastladığımda,
Aç bir adam gibi baktım sana.
Sen gülümsedin! Ah, o gülümseyiş!
Sanki eski, tozlu bir kitap açıldı içimde,
Ve sayfalarından eski kahramanlar fırladı,
Hepsi senin için destanlar yazmak istercesine.
Sonra elimi tuttun.
Ve dünya, ayakkabıları eskiyen bir çocuğun
Umursamaz neşesiyle dönmeye başladı.
Tüm hesaplar, hepsi unutuverdi beni.
Mutlu aşklar yoktur, derler.
Ama biz vardık işte,
Çikolatayı ikiye bölerken,
Dünyanın en zengin insanlarıydık.
Aşk
Kayıt Tarihi : 31.1.2025 02:39:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!