Aşk Hikayesi Şiiri - Keder Can

Aşık oldum tâ sen yokken sana
Bekledi rûh-i mücerred parçalanırcasına
Adını anmaya korktum hep
Kim bilir belki adını anarsam artacaktı gelmezliğin
Sevgi paylaştıkça çoğalır derler
Ben paylaşmadan aşkını bir çocuk gibi içimde büyüttüm.
Aşkını büyütürken başını bile okşamaya korktum hep
Sakındım onu herkesten.
Çıkarmadım dışarı diğer sahte aşklarla karışıp saflığı bozulmasın diye
İçime hapsettim…
Önce kuyuya atıp kurtlar yedi dedim.
Sonra kuyudan çıkarıp zindanlarda unuttum.
Kaçmasın diye sıkıca zincirlerini tuttum.
Sonra bir gün hoş bir sada geldi mahzenden
Güftesini sen yaptın bestesi benden
Açıldı çelik dişli zindan kapıları
İçeriden ak sakallı bir dede çıktı.
Sordum sen kimsin diye.
Ben her şeyden kıskandığın o çocuğum dedi.
Meğer aşk kemâle ermiş.
Tabi yaş da kemâle ermiş...