Bazen insanların arasındaki mesafelere rağmen,
Kalpler birbirine girer ve kendi içlerinde sarılmaya başlar..
Benim de kalbim ta uzaklarda birini tanıdı, sımsıkı sarıldı ve ona bağlandı.
İlk defadır dokunmadan birine sarılıyorum aslında...
İşte o günden beri onunla her gün mesafeleri aşıyoruz,
ve kavuşuyoruz kendi dünyamızda.
Dünyamız öyle bir dünya ki engelleri tanımaz,
Aramızda kilometreler dağlar sular olsa da,
Yürek arasına mesafe hiç girmez.
Farklı şehirlerde yaşasak da,
Kalplerimiz hep aynı atar.
Aynı gökyüzü altında olmuyor muyuz yine?
Her yağmur yağışında ıslak ıslak yürüdüğümüz,
O yollar hayallerimizde canlanır.
Kim demiş ki gözden ırak olan gönülden ırak olur diye,
Bu koca bir yalan!
Biz birbirimizi nasıl görmeden sevdiysek,
Günbegün daha da katlanarak,
Aşkımız da öyle devam edecek.
Önemli olan tene değil ruha,
Kalbin derinliklerine dokunabilmek.
Bu da sadece yanyanayken değil,
Kalpten kalbe bağlıyken de yaşanbilir.
Zaten kalplerimiz böyle bağlıyken,
Hiçbir güç bize engel olamaz ki.
Bir gün hiç ayrılmamak üzere,
Mutlaka kavuşacak ellerimiz.
Ortak hayallerimiz var bizim.
Geleceğe açılan penceremiz,
Mutluluk saçan küçük sevimli,
Her daim el ele olacağımız,
Her anımızı beraber yaşayacağımız
Sıcacık bir sahil kasabasında evimiz.
Kayıt Tarihi : 20.9.2020 15:07:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!