Aşk Hiçbir Şeye Değmez

Acılarla dolu, ağlayan bir mektup bıraktım
Günlerden Perşembe, tarih rastgele ay 2011
Her şeyin saklı olduğu bir tahta parçası ve
Her seferde başlangıca giden gizli son birdir...

Kimseye bahsettin mi bilmiyorum ama
Söylemediğini farz ediyorum yazarken bunu
Peki cevaplayabildin mi o kağıttaki
Benden sana miras kalmış kader sorusunu...

Bana ulaşacaksın sadece çözmeye çalış
Tek bir kurtuluş yolu, anahtarı sende saklı
Sen bile bilmiyorsun nereye sakladığını
Kralsın sevgili derken birisi, inan bana çok haklı...

Bir şiirle anlatamam, çok iyi anladım
Adını gizledim oraya, sen çok iyi biliyorsun
Sen hiçbir şeyin farkında değilsin ama
Çok saçma bir insanı şiir gibi seviyorsun...

Söylemeye çalıştı dudakların gizemli sözcükleri
Her mevsim senin bulutların masmavi gökyüzünde
On altı yaşında hayatımı karartan güzeller güzeli
Feda ettiğim gül tohumları büyüdü senin yüzünde...

Bir bahara sakladım seni bir cennet gibi
Kış ayında veda ettim ona ulaşamadan
Fazla söze gerek yok, kısacası aşığım
Can çekişiyorum gözlerinde kanında dolaşamadan...

Gönlüm bir makine gibi, yansıtır duvara gölgeni
Sadece resminde kalır o son veda tebessümü
Sararan son yaprak da denize karıştı bugün
Kaptanı bulunamadı, o şiir yaktı göğsümü...

Ruhumu çalsan da yok olmuş bedenimden
Bil ki öbür tarafta senin için yaşıyorum
Artık beden çürüdü, dokunamazsın bana
Ama ıssız rüyalarda ellerini tutuyorum...

İhtiyardı anılarım zaten, artık kefenlendi
Ruhumu bir zincirle tutmaya çalıştılar dünyada
Kalbim acı bir aşka yelken açan bir melekti ve
Göründü artık kalp şeklindeki günahlı ada...

Mahşer yeri oldu yüreğin benim için
Tek bir kişi var, kıyametim gözlerinde koptu
Hayatımdan bir yansıma, hepsi senden ibaret
Anladım ki hayatım olmuşsun, cehennem elimden tuttu...

Hançer gibi soktun ellerini beynime
Aldın bütün nefreti orada gizli kalmış
Şimdi nefretsiz bir aşk iki nokta arasında
Ömrü bir çizgide değil, sade bir benekte almış...

En güzel şiir hangisi diye sormayın bana
Cevabını her şeyimi verdiğim sevdiğim söylesin
Açmasın ağzını sadece gözleri konuşsun
Ve yaksın kendini ama dumanı bana gelmesin...

Dünya malı orda kalır. Hayallerim yeryüzünde
Biraz tozlu, biraz eski tıpkı kalbim gibi
Unutamaz ki kalbim senden kalmış kirleri
Hayat, elvedasını bilmediğim bir zalim gibi...

Hayat her daim neşeymiş, bense hayatın tam tersi
Toplasan elde kalan hiçbir şey yok sıfırdan başka
Hayatta her şey benim suçum ve bunu bile bile
Elveda dedim dünyaya, sana ve ruhumdaki sonsuz aşka...

Yaşım on yedi oldu, kendime ayırdım orayı
On yedinci sayfadan al hepsi benden sanadır
Bu şiirse senin bendeki hayatını anlatır
Yaşın on beş, hayatınsa bu şiir kadardır...