Aşk Hep Bizimle Şiiri - Özge Çeltik

“Nerdeydin bunca zaman? ” dedim.
Gülümsedi.

“Ben hep buradaydım” dedi.
“Farklı bedenlerde çıktım karşına. Kimi zaman farklı karakterlere büründüm.”

“Ben seni hiç görmedim. Karşıma çıkanlar yarımdı hep, hep bir şeyler eksikti adını koyamadığım. Hiçbiri eskiden bir adım daha öteye gidemedi. Sevgiydi belki, belki mutluluk ya da sadece bir alışkanlık. Ama hiç biri sen değildi.”

“Gökyüzüne bak şimdi” dedi.
“Milyonlarca yıldız göreceksin. Hepsi birbiri gibi gözükür ama her biri farklı parıldar. Seç birini. O senin olsun. Ve göreceksin başta sıradan olan yıldız, seçimin sonrası özel olacak senin için. Hadi! Hadi bak gökyüzüne! ”

Bakamadım.
“Hadi! ” dedi.

“Korkuyorum” dedim.
“Ayla karşılaşmaktan korkuyorum.” Anlattım sonra Ayı görmenin hayatımdaki yerini. “Ürküyor yüreğim, korkuyorum onu görmeye, onsuzluğumla yüzleşemem, acıyor kalbim” dedim.
Gülümsedi.

“Hala farklı bedenlerle karşına çıktığıma inanmıyor musun? Aşkım ben. Görmek istediğin her an yanındayım. Ellerim uzanır sana doğru. Sen yeter ki görmeyi iste. Yarım hisseder ayrılık yaşayan her beden. Yeter ki açık tut yüreğini. O yineleyecektir kendini.”

Bir cesaret baktım gökyüzüne.
İçim titreyerek.
Sanki ay, patronun işçisini denetlediği gözlerle bana bakıyordu tam tepemde.
“Ne yapıyorsun sen? ” diyordu.

Bir cesaret baktım gökyüzüne.
Şansıma ay, o yönde değildi.
Ama hissediyordum ya varlığını. Bu bile yetiyordu beni tedirginleştirmeye.

Sabitledim gözlerimi korkudan, bakamadım başka yöne. “Milyonlarca yıldız var” diyordu. Ben göremedim hiç birini, seçemedi gözlerim. Sabitlenmiş gözlerim, dalıp gitmişti sonsuz boşluğa.

Ve hala bakamıyorum geceleri gökyüzüne
Ya ay tam tepedeyse diye
Ama biliyorum, ay gökyüzünde olduğu sürece, aşk hep bizimle.