Kalem den aşk damladı damlayacak
Harfler heceler düğümlendi boğazında
İmkansız bir aşk vardı yüreğinde
Kalemi kelamı aşk tutsak etmişti...
Gitme dese duracaktı, gitme diyemedi kadına
Sesiz isteksiz zoraki bir gidiş,
Yürüsem mi yürümesem mi bir yürüyüş...
Gel desem var ya dönüp koşacak...
Kızacak bağıracak haykırarak soracak...
Lakin gel demeye dilim dönmüyor,
Lal olmuş sanki dilim, konusmayı bilmiyor...
Yelkovan dönüyor, zaman durmuyor,
Ve kadın umutsuzca yavaş yavaş yürüyor
Yürüyor yürüyor arkasına bakmadan yürüyor...
Ardında askına eşkıya bir adam bırakıyor...
Bir dönse gidemryecek ama dönmüyor
Başı önde gözü yerde çekip gidiyor...
Sen ben biriz hepimiz, neslimiz insan
Ve Allah'ın varlığına inanır gibi inan
Olur siz biz diye ayırmanın sonu hüsran!
Her şeyden nce kalbini Kabe bilmeli insan
Yaratılanı yaratan için sevmeli insan.
Değismez ki dilin ırkın mezhebin
Ha seven alevi sevilen sünni
Ha usulca giden ülkücü kalan devrimci...
Aşk insanın varlığını sorgulayan bir devrimcidir aslında...
Ya insanı sağına yada soluna çeker ...
Kah aşırı sağcıdır kayıtsız şartsız sende var olur,
Kah aşırı solcudur bu yüzden kalbin durunca herşey biter.
Kayıt Tarihi : 10.3.2025 20:51:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!