“Fena sayılmazdı geçmişim.
İki ileri bir geri yürürdüm.
Mutsuz olduğum anlar çoktu belki ama mutlu olduklarımın yanında, yine de bir mânâ ifade etmezdi mutsuzluklarım...
Ağlardım ama gülmelerim daha baskındı...
Kaybettiğim de oluyordu ya, kazançlarımı hiç yadsımazdım...
Günahlarımdan, ibadet ederek arınabildiğimi, en azından sanırdım...
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
