Aşk Havli Şiiri - Cihat Barış

Griye boyalı bir kartpostaldı ikametim
Gahi güzün; daim hüzün
Ne zaman ağlasam, sesim iflasın izdüşümünde;
Ve geride kalırdı birkaç hıçkırık...

Çalar saatin alarm vaktine denkti gidişin
Güya güneş doğuyordu aleme
Benim dünyam zifiriydi oysa
Sen gidiyordun, ben olanca halimle sus(m) uyordum
Sen gidiyordun, ben suskunluğumda kendimi boğuyordum
Sen gidiyordun,ben alfabenin en sessiz harfleriyle çığlık atıyordum
Sen gidiyordun,ben eksiliyordum

Haritanın yırtılan yeriydi memleketim
İhtiyarlığı ömrüm kadardı bendeki sevdanın
Ne zaman bir düş görsem sana dair
Giden sen oluyordun daim, kalansa ben...

Açtığın yarayı bastırmıyordum
İnadına kanasındı, inadına kan kaybı...
Artık sensizlikti bütün zamanların adı
Sen gidiyordun,sol yanıma bir ağrı düşüyordu
Sen gidiyordun, tüm hüzünler üstüme üşüşüyordu
Sen gidiyordun, şükre mübtela dilim can çekişiyordu
Sen gidiyordun, benden bir can gidiyordu