Aşk Gurur Ve İnat Şiiri - Muhsin Bordoğan

Aşk Gurur Ve İnat

Dışa vurmaya çekindiğimiz aşkımız şimdi
ölüm döşeğinde can çekişiyor
ve hislerimiz şimdi
yüreksizliğimizin cezasını çekiyor

boşuna suçlu aramayalım!
bu cinayeti birlikte işledik, bu aşkı birlikte katlettik
boşuna bahane aramayalım!
aşk gurur ve inat içinde kendi kendimizi bitirdik

Yıkılmaz dediğimiz aşkımız
gururumuza yenik düştü
ve bu sevdadan payımıza
kocaman bir yalnızlık düştü

Ne anlattık birbirimize
telaş içinde yazılan birkaç gizli
ve buruşmuş mektuptan başka!
Ne öğrettik birbirimize
hiç bitmeyen anlamsız bir yalnızlıktan başka!
Ne yaşattık birbirimize
gözyaşından, çaresizlikten
ve gereksiz acılardan başka!

Biz aşkmı yaşadık,
yoksa bir yalnızlık oyunumu oynadık anlayamadım,
bu ilişkiden ne çıkardık
ve birbirirmize ne kazandırdık anlayamadım

İlk adımı hep birbirimizden bekledik!
ilk olmayı hiç birimiz gururumuza yediremedik

Ben yok O arasın! Sen yok O arasın! derken
telefon hatlarımıza her ay sadece abonman faturası geldi,
Ben yok O gelsin! Sen yok O gelsin! derken
köyün minibüsü hep bir yolcusu eksik gidip geldi

Hiç birimiz o hassas gururmuzu yenemedik,
hiçbirirmiz inadımızdan vazgeçmedik.

Yaldızlarımız dökülecekti
sanki bir birimizi arasaydık,
değerimizden eksilecektik
sanki bir birimizle konuşsaydık

Anlamsız gururumuz ve sebepsiz inatçılığımızla
sevgimizi ve hislerimizi bir birimizden bile sakladık,
karamsarlığımızdan ve önyargılarımızdan yarattığımız korkularla
var olan umutlarımızı da birer birer harcadık

Hiçten aşılmaz engeller çıkarttık, yoktan yasaklar yarattık
ve tadılmaması gereken beyhude acılar tattık
Aşk bize uğramadı değil!
uğradı ama, biz onu yaşatamadık.

Biz bir birimizle olmak yerine,
hep bir birimizi hissederek
yaşamaya çalıştık!
ayrılığa yazılan her şarkıyı şarkımız yaptık,
mutlu sonla bitmeyen her filmde
kendimizden bir şeyler aradık.

Ben her ağladığımda
Seninde ağladığını hissetim yüreğimde
aynaya her baktığımda
Seninde çaresizliğini gördüm gözlerimde

Bazen içimden herşeyden vazgeçip
kaçıp sana gelmek geçiyordu,
bazen içimden senden bile vazgeçip
kendimi öldürmek geçiyordu

Ama her seferinde
gururum beni durdurdu
çünkü böyle acizce ölmeyi
kendine yakıştıramıyordu.

Dört yıl geçti! biz hala yenemedik
içimizdeki o mülteci heyecanı
hala geçemedik tesadüfen el ele tutuşup
göz göze geldiğimiz anı

Biz hala aynı noktadayız,
hala bir birirmize aynı mesefe kadar yakın,
ve aynı mesafe kadar uzağız.
Bakalım hangimiz gurumuzu yenip
bu aşkta son sözcüğü kullanacağız
bakalım hangimiz bu aşkta ilk olacğız! .......

Muhsin Bordoğan
Kayıt Tarihi : 2.4.2008 11:06:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Muhsin Bordoğan