Aşk Gribi Şiiri - Sebahat Ütük

İçimden bir çocuk gitmekte,
Bir kuyuya düşüyor, derin,
Beni terk ettiğini düşünüyor,
Beni terk ettiğini.

Yalnızlık, yavaşça vücuduma girdi,
Yalnızlık, gözlerimden süzüldü,
Bir zamanlar ben de senin gibi
Kaybolan bir izdim,
Ve her şey bir boşluktu
Benden önce senin gidişin,
Benden önce giden her şey.

Birden, bir başka dünya
Beni kucakladı:
Bir el, bir dokunuş
İçimdeki kırıkları iyileştirmeye çalıştı.
Ama kaybolan bir şey var her zaman,
Bir delik, bir boşluk,
Beni terk etmiş, beni terk edecek,
Sonsuza dek uzaklaşacak.

Ve biz birbirimizin çocukları olduk,
Birbirimize sarıldık,
Ama yine de gölgeler vardı aramızda,
Her adımda, her nefeste bir korku.
Korku, sevmek ve kaybetmek.
Korku, kalmak ve gidebilmek.

Sevgilim, senin yaralarını
Görmeden seviyorum,
Ve içimdeki çocuk hala ağlıyor.
Ama seninle, belki de ilk kez,
Kendimi kaybetmeden sevdim.

Belki de kaybolduk,
Birlikte kaybolduk,
Ama kaybolan her şeyde
Bir şey buluyorum.
Seninle kaybolmak,
Belki de bu dünyadaki
En büyük buluşum.