Aşk Gri Açıyor Çiçeklerini Yüreğimde

bulutları çöktü yüreğime göz yaşlarımın
toprağın kokusu karıştı yağmura
doyasıya kokladım
doyasıya yürüdüm toprağa çalan yollarında
sessizdi fırtınaları
gözlerim gibi
yıkıp geçti de üzerimden
duymadı yine kimse sesini
ve görmedi yıkıp geçtiğini
bir ben kaldım benden artakalan
ben ne kadar ben kaldıysam
sen o kadar ben kaldın
ben sen kadar ben kaldım
yine güneşler doğuyor seherde
ama tez düşüyor akşamın karanlığı güne
ne gün eskisi gibi aydınlık
ne de geceler zifiri karanlık
bir grilik var gökyüzünde gecenin rengine yakın
griye bürünmüş sanki her şey
hatta seherle doğan güneş bile
aşk gri açıyor çiçeklerini yüreğimde
umutlarımda artık gri
ve hatta sen bile