Aşk Gönüle Süzülünce

Aşk gönlüme süzülünce
Bülbül, gülü mest eyledi.
Gam yükünü yüklenince
Dostlar bir bir terk eyledi.

Dağ, taş artık sırdaş oldu.
Cennet gözlüm yâr deyince
Yüreğim acıyla doldu.
O yâr bana gülmeyince

Ağlamıştım ben o yâre
Kimse hâlim sormaz iken
Benziyor kaşlar hilâle
Kara kışım bahar oldu.

Aşkın ile yangın yeri
Olan şu gönlüm senin
Kapıldığım azgın seli
Boğan bu gönlüm senin

Sevdiğine âşık olan
El sözüne kanar mı hiç?
Sevdiğine kıymet veren
Nefsi için yanar mı hiç?

Kader mutluluk ağını
Ördürünce gözlerime
Sundum aşkın şarabını
Can dediğim nazlı yâre