Aşk gibisin Şiiri - Oktay Çekal

Aşk gibisin…

Henüz kaybolmuşluğumun, sokaklarından…
Yorgun ruhumun, ten yamaçlarından,
Göz bebeklerime konmuş karanlıklardan.
Dönememiş bir sevdayken;
Zorun ne yüreğim, yine aşka sürgün gibisin.

Dağlara tırmanır adımlarımın yankısı,
Soluk almadan koşar san ki; duygularım.
Nefesimde yuvalanır, hayatın ruhu…
Zaman akarken, bir nehrin yatağından,
Ey sevdam, buluttan dökülen bir yağmur gibisin.

Yangın gecelerin, kızıl koyundayım.
Vurgun yercesine dalgalar sarar umutlarımı.
Alır beni götürür zifir bir adanın yalnızlığına,
Düşünceler sarar inceden zihnimin odalarını,
Hayat neden karmaşık bir labirent gibisin.

Yüreğimin her zerresine aşkın bulanmış çıkmaz.
Yetişemem ellerinden tutamam sevgi çıkmazım.
Öyle bir mesafesin ki tenime bir ömür mesafesin.
Ama ruhum her gün yanı başında nefesine sarılır.
Ve varlığıma dövme olup işlenmiş aşk gibisin…

Oktay ÇEKAL
16.07.2015-01.09