Aşk Gibi Aydınlık Ölüm Gibi Karanlık

Issız pus dolu akşamlara emanet etmişim özlemlerimi,
Zifiri karanlığa inat andıkça adını ortak ederim güneşi.
Bir beyaz güvercinin ayağına bağladım senden son isteğimi,
Olaki yenik düşersem zamanın acımazsızlığına, unutma sevmişem ben seni...

Koca bir ah çekiyorum gözümün önünden ayrılmayan bakışlarına,
Bizde keşkelere yer yok, hayatımız yasak sinmiş kitaplarda.
Aşk bizim için yaşam seçmektir, uzanmaktır karanlıktan aydınlığa,
Mertçe yaşamayı seçtik ekmeklerin bölüşüldüğü, dağlanmış diyarlarda...

Bakma bana öyle, bende ağlarım hasretlik işlenince damarlarıma,
Acizliğimden değil yüreğim yenik düşer, engel olamadığım gözyaşıma.
Kırmak gelir içimden zincirleri, hodri meydan okurum sana ulaşamadığımda,
Bekle gözüm bekle güneşi çağıracağız elbet, biz dolu sabahlara...