Hüznünde bir rengi vardır elbet
Fakir pencerelerin perdelerinde solar
İçini üşütür bir deli rüzgar
Parça, parça olur gölgelerin düşleri
Sokak lambalarının sarı aydınlığında çoğalır hüzün
Kımıldar içinde aniden zehirli bir sancı
Sığınacak sıcak bir yürek, güvenli bir omuz arar
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
