Aşk gelmesi... Şiiri - Zafer Zengin Etnika

hiç içine aşk sığmaz

çıkınımda bir elma
kırmızından hani, yanına ekmek
yol yorgunluğu saplanır karnıma
uzanırım şöyle kıyı karanlığa
ateş ateş söner etlerim
bilirim ki böyle gitmelerde
her çocuk gibi eririm
ölmeyen bir ben
artan sen
dilim şiir yeşerir yeniden

ne kadar bozuk sözler
cinayetler failler
savaşlar tecavüzler
netler bulanıklar
yanlış olan doğrular
insandan ayıklanırlar
iftira atmaya utanan dostlar
sahtekar düşlerimi bestelesem
leyla mecnunu öldürsem
bu aşk içindi desem
sonra çekip gitsem
sevinirsiniz yok oluşa
gülersiniz kaybolmuşa
pişman değilim kul oluşa
amen bana rabbena
günah bana yol bana
çok şükür yaşadım sevdayı
insan diliyle şurada

keskin kılıçlar yüreğimde
dehlizlerde oyalanırken
faili meçhuller atılıyor üstüme
neymiş duldalarda öpmüşüm
neymiş kıyılarda sevmişim
neymiş gel dendiğinde gitmişim
hayat ne görmüş kendimi kesmişim
oysa ben vurmadım serçeleri
kanatlarından kalem yapmadım
çınar ağaçlarının gölgesi
uyarına gelen tepe
sürgünler katledilişler
ve gerçek için kaçmadım

ey aşkın tanrısı
ben biliyorum işte
sevda ağacı dibinde
bir yer hazırla bana
söz laf istemez hani
uyarına gelirse biraz çiçek
bir kaç gece
ve bir güzel yüz ekin mezarıma
illa taş derseniz
üstüne 'severken öldürdük' dersiniz
hani yaşayamadınız ya dostlar
bir bunun için pişmanım
aşk geldi, utanmadan yaşadım

'08