Aşk Fırtınası Şiiri - Erden Kayman

Bir fırtına koptu içimde aniden,
Rüzgârın sesinde Sen Vardın Issız Gecemde
Gözlerin yıldırım gibi Düştü Gönlüme
Alev alev yandı geceler sensiz,
Her sabah Bir umut, her akşam hüzün Kaplar Bedenimi
Bir gülüşün baharı müjdelerken,
suskunluğun kış gibi üşütür Yüreğimi
Ellerimi dokunsam sana dinmez bu aşk fırtınası
Kalbim sende bulur Huzuru en sakin limanda
Gel, es geçme bu deli rüzgârı,
Aşkınla dindir bu gönül yangınını.

Birlikte yürüyelim, sonsuz sevdalara
Ne yağmur korkutsun ne de fırtınalar Sevgilim
Seninle bir bahar gibi Açalım Mevsimlerde
Yoksa Sevda Denizinde Kaybolalım mı Seninle?
Bir Kor Ateş gibi düşerken Gönlüme
Yanıp kül olmak bile Yetmez Sevdan Uğruna

Geceler uzar sensizliğin koynunda,
Zaman durur Sensiz özlemim Dinmez
Bir ses, bir nefes, bir gülüş yeter Bana
Kalbim yine baharları bulmaz mı Gözlerinde
Yağmurlar ıslatır gözlerimi bazen,
Hatıran içimde büyür sessizce.
Ne geçmiş serbest bırakır beni,
Ne de yarınlar sensizliğe Mahkum Eder
Rüzgârın tenimde sonsuza dek kalsın.
Korkma, ne fırtına engel olabilir bize,
Ne de rüzgâr aşkımıza son verebilir…

Biz, aşkın en deli fırtınalarında
Birlikte esmeye mahkum olmuş iki rüzgarız sevgilim