Aşk Felsefesi Şiiri - Abdullah Göçben

Aktı düşlerimden gözyaşlarım,
Islak günleri edindim; zaman zaman
Zaman ki:
Ağlamak istememiştim o an.
Ansızın acıdı canım
Gecenin bilmem neresinde.
Kırıldı dalları yüreğimin,
Ağlıyor kendi sesine.

Ve eski mutluluklar geliyor aklıma.
Ahh!
Nerde mutluluk öğretisi?
Nerde yaşama becerisi?
Hani, seni yaşama felsefesi?
Sayki ortak çarpanları olan matematik işlemindeyiz.
Sayki gecenin bir yerinde
Mavide, yeşilden öndeyiz.
Kırmızı düşlerde, pembe çiçeklerde.
Tomurcuk sevdalara akıyor içimiz.
Hani tembellik olmasa,
Birde utanmasak kendimizden,
Tükenmez kalemle yazardık aşkımızı
Alnımızın satır çizgisine.
Umarsız rüzgarlara kapılmadan
Uçurtmanın rengini çalmadan
Savuralım kendimizi,
Buğday tanesi örneği,
Açalım mutluluklara
Kır çiçekleri gibi.