Aşk Ekmeğim Şiiri - Süleyman Kaya

Gerçüş Şirin ve küçük bir yerleşim birimidir. Tarihi kentler arasında(Midyat-Hasankeyf) yer almaktadır. Hiç otel yok,belkide lokantası(aşevide) Çoktan görmediğim için malumatım yok. Taşradan okumaya,tanıdık bir ailenin yanında ilk okulu ikincisınıfına kadar okudum.Daha sonrası ortaokulu da bu şirin ve tatlı ilçemde okudum. Çok tatlı,şirin ve okadar da kibar bir halkı var.Otel olmayışının sebebi de halkının nekadar misafirperver olduğunun göstergesidir. Tarihi bir kent değil,ama tarihçesi çok çok eski.Hasankeyf ve midyata yakın komşu olduğu için belki etki bunlardandır. Çok meşhur bir kent değil,ama dünyaca tanınmış özelikleri var.Biz gerçüşler dünyanın nerisinde bulunursak bulunalım herkes bizi,ve gercüşü gören hemen fark eder.Yüyüşümüz,giyinişimiz,bakımımız ap ayrı ......! Şalgamları çok meşhur.Şöyle bir hikaye geçer şalgam üzerine ilçe köylerden biri gercüşlüden şalgam ister.Belki hastası vardır.Çünkü şalgam suyu her derde devadır.Gercüşlü bir köylüye,bir şalgama bakar ve şunu der 'tam versam kayıp,yarım versem ayıp' okadar iri başlıdırlar on -onbeşkilo çıkanları var. Gerçüş'ün tandır ekmeği çok çok mehurdur. Bu ekmeğe(nanê tanure ê külari) tandır ekmeği simit şekli,içi boş geniş bir çember,taksi tekerliğini andırı ve belki bir okadarda ağılığı vardır. Hiç bayatlanmaz,aylarca da kalsa tazeliğini korur.Yeterki nem görmesin. Genellikle sulatılarak yenilir.Hele bir soğuk karpuzla bir dilim ekmek yiyen kesin kes aşık olur.Bu yüzden AŞK EKMEĞİM derim. Yıllarca önce yemişim ama inanın hala kokusu bir buhur kokusu gibi burunlarımda tüter. tadı dimağımda,tıpkı aşk gibi hiç gönüllerden silinmez eksilmez. İlk aşkımı gerçüşte yaşadım,Aşkı ekmeğimle katık yaptım.Hala gönüllerde. İlk kürtlüğümü de ve kürtçe konuşmamda ki tokadı da gerçüş'te tattım. İlk okul birinci sınıfına yeni başlamışım,Türkçe bilmiyorum.Taşradan gelmişim.Bir gün okulda ders tenefüsünde,birkaç öğrenci elimden tutup öğretmenler odasına götürdüler.Öğretmene birşeyler söylediler, öğretmen bana birşeyler söyledi anlamadım. Öğretmen var gücüyle bana bir tokat attı. İnanın hala kulaklarım çınlamakta. Dışarı çıktığımda,arkadaşlara kürtçe olarak beni niye oraya götürdüklerini hışımla anlattım. Bu öğrenciler tekrar bağırarak ' örtmenin! Örtmenim bu çocuk yine kürtçe konuştu! ' dediler ve tekrar öğretmenler odasına götürmeye çalıştılar.Ama öğretmen onlara aldırmadan beni serbest bıraktı. Ama aklım başıma topladım ve konuştuğum dilin yasak olduğunu anladım.Ve Üzülerek tekrarlıyayım hala yasak...! tam kırk yıl.Belki o hoca yaşamı yor ama hala sorun yaşıyor. İşte bu günü hatırlayarak kendimi Türkçeye verdim Türkçeyi öğrenirken ana dilimi de öğrendim. Yani Türkçem ana dilimi bana tanıştırdı ve doğurdu. Söyleki.her yeni öğrendiğim Türkçe kelimesinin karşılığını mutlaka kürtçede de arardım. Yani Türkçem,Kürtçemi bana mal etti. Her iki dilimi de öz dilim miş gibi kullanıyorum. Her iki dil benim için birer hazinedirler. ......... İşte Gerçüş'üm! İşte Aşkekmeğim Şirin insanım Sempatik kentim size ve herkese selam! Teşekkürler...! Süleyman kaya 01.082006