Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
güzelmiş
canım kardeşim perfect
GERÇEKTEN GÜZEL ,,,HOŞ DİZELERİNİZDE DOĞAL OLDUĞU GİBİ DUYGULARINIZIN YANSIMSINI GÖRDÜM...TEBRİK EDİYORUM ..BAŞARILARINIZA...
GERÇEKTEN GÜZEL ,,,HOŞ DİZELERİNİZDE DOĞAL OLDUĞU GİBİ DUYGULARINIZIN YANSIMSINI GÖRDÜM...TEBRİK EDİYORUM ..BAŞARILARINIZA...
bazen de öyle bekler dururlar kaburgasından ayrıldıkları 'ADEM'i......
tebrikler....
ne guzel yumusak ve sevimli bir siir elinize saglik..
Bu şiir ile ilgili 6 tane yorum bulunmakta