Aşk diyelim....! Şiiri - Mustafa Gözübüyük

Hiçliğin bağrından kopartıp seni;
Karanlık dünyama güneş eyledim.
Varlığın bağrından sıyırıp teni;
Vehmimde diriltip bir eş eyledim.

Az ile yetinip çöle düşen ben;
Bir meçhul isimle zakir olurum.
Dağları delipte dile düşen ben;
Zavallı olurum, hakir olurum.

Teselli ararım viranelerde,
İpekten kundakta uyursun şimdi;
Hasretin ok, yaşanan her seherde...
Hayalin, köşküme buyursun şimdi...

İfrattan sakındım incinme diye,
Bülbülü dinledim asırlar boyu.
Bir tel saçın can alacak hediye,
O kadar faşisttim, o kadar koyu...

Cıncıktan yüreğin kırıksa şimdi;
Aldığın ömrüme bedel biçelim.
Seni kendine mahkum eden kimdi?
Beraber ağlayıp, hemde içelim.

Esrarın düşledim yıllar boyunca,
Sular mı süzülür parmaklarından?
Ah dedim! Ağladım ruhum doyunca.
Şarap mı akıyor ırmaklarından...?
(18-10-2001)