Aşk Deyip Geçme Şiiri - Bekir Yiğit Konevi

Tertemiz sevgiden alem oluştu,
Adem Havva aşkında beyazlar var…
Cennetten çıkıp dünyada buluştu,
Dünya nimetlerine cevazlar var…

Misafir olduk iki kapılı hana,
Kulluk yapmak için geldik cihana,
Şeytana uyduk,uğradk tufana,
Unutma! Kalu belâ dan sözler var…

Can verdi, dağa taşa gökte kuşa,
Çok fikirler dolar düşünen başa,
Yaratılmaz hiç bir şey asla boşa,
Yerde ve gökte nice gizler var…

Ademden gelen nur hiç kaybolmadı,
Can Muhammed’in alnında parladı,
Ali oldu en sevgili damadı,
Kerbela’da inleyen avazlar var…

Karacaoğlan acep karamıydı,
Yanında canlar sıra sıramıydı,
Onu inleten ufak yaramıydı,
Geride bıraktığı izler var…

Yunus dağda,yaylalarda gezerdi,
Her çadırdan ayrı fikir sezerdi,
Yüreğinden ilahiler yazardı,
Derviş olmuş Allah’a niyazlar var…

Zalimler karşında buldu efeyi,
Haksız olan aşamadı tepeyi,
Köroğlu’dan çok çekti Bolu beyi,
Kahramanlar yanında Ayvazlar var…

Zikretti dağlar taşlar söze geldi,
Bahar yaz dedik,ömür güze geldi,
Niceler gitti,sıra bize geldi,
Ayakta kılınacak namazlar var…
10.09.2012