Zaman akmıştı damarlarımdan
Erozyana ugramıştı tüm duygylarım
Kalmamıştı kimseye verilecek bir söz
Aşk deyildi bu
Yerle gök bir oluncaya kadar
Yeryüzünde son tekbir kalıncaya kadar
Ademle havvada başlayıp
Mahşere sürecek kadar
Aşk deyildi bu
Görülmemişti aşıyanda bile böyle şefkat
Ölüm bile egemedi başını
Kimsesizlik diyarından kopup
Sürdü efsununu gönlüme
Aşk deyildi sana duyulan
Başlı başına enine boyun
ibadetti bu...
Kayıt Tarihi : 26.11.2007 18:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!