Aşk Destanı Şiiri - Emre Doğan

Kemiklerini birbirine bağlayan eklemlerin işleyişi mükemmel
İçinden akan koyu kırmızısı enfes
Bunları ellemem lazım
Bunları tatmam lazım.
Tenini örten incecik günahlara girmek için,
Doyana kadar koklamak yokluğunu.
Sormak isterdim el âleme nedensizliğini,
Cevabını bile bile ölmek isterdim sesini işittim.

İki kaşının arasından çatallaşan mavi damarların gittiği yere
Gitmek ne hoş,
Ellerinin değdiği narin noktaları
Tatmak ne hoş,
Olurdu.

Senin ateşin ısıttı ve birazda yaktı bedenimi
Aramızdaki cam bölgeyi eritemedi ne olursa olsun sıcaklığı.
Parlak bir zemin gibi kaydı terin kulağından başlayarak
Oraya gitmek ne hoş,
Onu tatmak ne hoş,
Olurdu.

Mekanik bir saat gibi işliyor hareketlerin kusursuz
Teklemek yokmuş her sonrakinin devamını beklerken
Hiç sıkılmaz izlerken gözlerime bir şölen
Kaslarındaki gerginlikte müzik var gibi
Onları duymak ne hoş,
Onları bestelemek ne hoş,
Onlara dokunmak ne hoş,
Onları öpmek ve dudaklarımı üzerinde gezdirip sıcaklara inmek ne kadar da hoş,
Olurdu bir bilsen.
Bunları yapamamak be büyük işkence bir bilsen,

Ellerim oralara yasakmış gibi kirli
İki dudağının arasında kabulüm ve istediğim
Yeni çıkan kökleri bile ezberledim gibi,
İzin versen?
Ne güzel olurdu bir bilsen.

Katı saçlarına daldırsam ellerimi
Oradan kaygan alnına insem
Kaşlarına biraz az vakit ayırsam küser mi?
Gözlerine telaşla giderken, parlasalar
Burnunda aksam aşağıya dudaklarına doğru
Ve kalsam orda en fazla,
İşte böyle mükemmeldi işleyişi mekanik bir makine gibi.
Teklemez, durmaz beni götürsün oraya.

Omuzlarında tepinsem onlar için bir sorun olmaz
Güçlü kolların beni de kaldırır ve istediğimi alır.
Koltuk altın.
Dirseklerin,
Büyük ellerin.

Göğsünde gezsin dilim.
Yavaşça inerken tatsın her teninde zerresini
Doymaz yine bu sadece bir anlık
Bunu tekrar etmek lazım,

Ve oraları anlatamayacağım
Sevişsem seninle saatlerce
Yataktan çıkmadan dolaşsak evrenin ücralarını
Anlatsan bana orada her şeyi
Durdurup öpsem yeniden dudaklarını
Yeniden başlasak
Ve sevişsek, sevişsek,
Hissetsem senin maddi varlığını
Şimdilik bu bile yeter bana.

İmkânsızlık bunları yazdırttı işte,
Aşk böyle yaptı beni
Bana böyle bir işkenceyi yaşattın
Yaşatmasan ne hoş olurdu.