Aşk Derler Bana Şiiri - Yaşar Aydın

Aşk Derler Bana

Bakmayın uykudan eden namıma
Geceyi, gündüzü bilmeyen benim
Ne dost, ne bir düşman uğrar yanıma
bir kimi kimsesi olmayan benim

Bazen göz’den bazen dil’den bulaştım
Bazen bir incecik bel’den bulaştım
Destursuz taht-ı gönüle ulaştım
Girdiği kapıyı çalmayan benim

Ne bal ne de zehir koyun adımı
Gönüllerden sorun benim tadımı
Görün bülbül'deki gül inadımı
Tuttuğu yakayı salmayan benim

Günahla, veballe dolu semtimde
Öksüz de ağladı garip, yetim de
Yetinmeyip verem, kanser ettim de
Hak’tan belasını bulmayan benim

İbrahim’de kurbanıyla sınandım
Züleyha’yla asırlardır kınandım
Ne çirkin dedim ne güzele kandım
Hesaba, kitaba gelmeyen benim

Kuruldu dertlere deva harmanı
Mührümle yollandı hışım fermanı
Rezil rüsva ettim onca dermanı
Lokman’ı kaale almayan benim

Ferhat’a dağları bendim kazdıran
Bendim yazgısına şirin yazdıran
Var mı benden beter yara azdıran
Döktüğü sızıdan yılmayan benim

Ayrılık başlattı hüzün sıramı
Hasretle ödedim gönül kiramı
Hazan, mevsimlerle bozmaz aramı
Zemheride bile solmayan benim

Karşımda acının tutuldu dili
Eyyub'un sabrının bendim sebili
Hep görmezden geldim döktüğüm seli
Bir damla gözyaşı silmeyen benim

Yetişti İmdadım her narasına
Ne yangınlar sürdüm kül yarasına
Döndürsem de bahtı en karasına
Bir hatır gönüllük gülmeyen benim

Olunca Leyla’ya gönül hısımı
Mecnun’a bıraktım çöl mirasımı
Kimler tutmadı ki bitmez yasımı
Bir ömür çilesi dolmayan benim

Katıp “Bana seni gerek” kokusu
Cennetten soğuttum miskin Yunus’u
Bende saklıdır her gönlün tapusu
Mal'dan, mülk'ten mahrum kalmayan benim

Muhabbet ateşim değince cana
Hırkayı giyinip döndü Mevlana
‘’Ol’’muşlara sebep AŞK derler bana
Muhammed hatrına ölmeyen benim