Bir çileymiş, aşk kervanı,
Deli ediyor insanı,
Ayık başıma dumanı,
Sürüp geldi aşk denen şey.
Gözlerime uyku girmez,
Hayalle düş aman vermez,
Yanar bağrım vefa görmez,
Bir kor imiş aşk denen şey.
Kör olsam da görmeseydim,
Gönül verip sevmeseydim,
Sevgi, hasret dermeseydim,
Atılmazmış aşk denen şey.
Yorgun gelmiştim pınara,
Durup dinlendim bir ara,
Çıkıverdin sen karşıma,
Pervasızmış aşk denen şey.
Sevmek neymiş gördün, öksüz,
Sinen ne rahattı yüksüz,
En geçerli tek doğru söz,
Büyük yükmüş aşk denen şey.
Kayıt Tarihi : 20.9.2011 16:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şems Celaleddin’e: “Söyle bana içlerinden hangisi daha büyüktü: ermiş Beyazıd Bestami mi yoksa Muhammed Peygamber mi?
Celaleddin “Nasıl bir soru bu? Hiç şüphe yok ki Hz. Muhammed büyüktür.”
Şems “Peki, Muhammed daha büyükse neden “Seni daha bilmem gerektiği gibi bilemedim” dedi de, Beyazıd Bestami “Zafer benimdir! Kıymetim ne büyüktür çünkü sadece Allah’la doluyum” dedi? ”
Celaleddin’nin ilk soruya cevabı otomatik gelmişti ama bu sefer dikkatle düşündü. “Hz. Mumammed hâlâ Allah’ı arıyordu ve bildikleri durmak için ona yeterli gelmiyordu. Beyazıd Allah’ın içinde kaybolmuştu. O vardığını sandı ama varmak diye bir şey yoktur.”
Şems “ İyi bir cevap, Celalettin Rumi” diye mırıldandı.
Şems- Güneş
Celaleddin- Dinin ihtişamı
TÜM YORUMLAR (1)