Aşk Değil Şiiri - Bekir Dalkıç

• 

  Tuna Kafkas

  istemekle başlasa da her şey,
  muhabbetten yana baht açıklığı ekseriya istem dışıdır,
  istemekle hasıl olmaz…,
  
  yetim büyümüş bir çocuğun;
  kaf dağının sarp yollarından başkası olmayan,
  gençlik çağından arta kalan
  incitilmiş, yaralı; ve
  kursağında düğüm düğüm umutları,
  ömrünün sırlarıdır…
  
  nihayet;
  ızdıraplı,
  tedaviye cevap vermeyeceği bilinen bir bitkinlikte,
  şifa aranan ve,
  çilelerle hem hal geçen,
  olgunluk ıssızlığındaki,
  buruk ve gücenik gülümsemeler deminin,
  yüzü maskelediği son dönemecin,
  ve kendinde ancak,
  nefeslerini sürdürebilmeye
  derman bulan halinin,
  yalnızca;
  insanların gözlerinin derinliğine bakabilecek kadar
  temiz yüreklilerce farkına varılabilecek,
  gurebalıkta;
  kendine kapanık ama yedi kat semaya açık gönüllü,
  ve hayatın kırık kanatları sırtında,
  sendeleyip duran,
  yıkılmamak için,
  umut bağlayıp tutunduğu avuntuların,
  bir bir çözülüp dağıldığı,
  kör karanlıkta kalmış haline dahi
  yanmaktan menkul, pusulası kayıp,
  bir can/a…;
  
  dağ adımlı, bal lisanlı;
  merhamette cömert nazarlı,
  başına buyruk, hicaplı ve bir bîmarhane kaçkını kadar
  özgürlüğüne düşkün ve…,
  heybetli platoların doruğundan gelen,
  kar sularının dokunulmazlığında,
  çapa ruhlu ve,
  orman kuytularında şırıldayıp duran;
  delişmen ve güleç yüzlü ve efkârlı ve,
  yufka bağır yangınlı…,
  mütemadî musibetlere maruzluğun
  közlerine inat, hitabı kızılcık şırası,
  ötelere sevdalı;
  süreyya gözlerinin ışıltısında
  bütün bilinenleri unutturan,
  hem aşkı kendinde kayboluş bilen
  zamanın ilişemediği bir taze nefes,
  hem nadasa bırakılmış çorak bir gönle,
  çisil çisil ve ansızın yağan
  bu rahmet,
  bu can;
  
  bir ahir ömür tesellisidir…,
  o/nun ikram ve ihsanı olan
  ah ah;
  
  ki azizim,
  kıtlıktan çıkmışçasına,
  kalbinin kemiklerini sıyırıyorum gıyabında,
  sırdaşlığın manasına söyle,
  açsın yüzünün peçesini ki,
  onu,
  öz/lü/yo/rum,
  sekerât halindeyken,
  hayatı yeniden sevdiren,
  ölümsüzlüğe öykündüren dost…,
  sefil bir divâne gibi,
  kıymetsizliğime katık edip
  sözlerini;
  bir bakır tastaki meyin son damlasına varıncaya kadar,
  içer gibi yudumluyorum…,
  
  kömür gözlü,
  yoksul gecelere söyle,
  ölümün karanlığından artık
  kork/mu/yo/rum…,
  
  hekimim;
  raylarıyla halvette yalnız bir tren gibi,
  boşalmış bir garın saatlerini
  temizliyorum gözlerimden,
  ki zamana söyle
  bilirsin,
  nurlu bir sabah için ballı bir uykuya
  da/lı/yo/rum;
  
  ah hiçliğim,
  bir mülevves yol arkadaşın olarak,
  kıpçak süvarileri gibi,
  at sürüyorum keşifsizce,
  darda olmak nedir bilen ve
  gün görmüşlük pîri yüreğimle…;
  
  yağmura söyle,
  yokluğunda,
  duaların akmakta hastane
  cam/la/rın/dan…,
  
  hızır/ilyas tepesi şahittir bilirsin,
  bozuk bir gramafonun kırık iğnesi gibi,
  çiziyor zamanın plağını
  celâlli sözlerin,
  kestiğin raconlar ve verdiğin ayarla…,
  
  ve ayrılığa söyle,
  birlikte dinlediğimiz insanlığa ağıtlarla,
  gökyüzünde hâlâ yıldızlar
  ya/nı/yor;
  
  kadim zamanlar kervanı buhurum;
  ömründe bir türlü dikiş tutturamamış
  zayıf bir iplik gibi sabırsızım,
  orta mescid öğlesinde
  bir pazar gününde daha,
  sade kahvelerimizi yudumlamaya…,
  ve söylesin şimdi toroslar,
  avare sakarya ovasına,
  sohbetini daha nasıl,
  a/ra/ya/bi/li/rim;
  
  ki vefaya inançsızlığımı yıkan,
  son çare tabîbim,
  ah;
  

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (1)