Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
''Laftan anlamıyor ayaklarım.
Sızıları nasıl feci.
Börtüye böceğe özeniyor.
En çok ta karıncalara,
Öyle, aceleci...
Acele etme diyor kaldırım.
Buzdağından bir yüreği bile,
Bir anda duman eder.
Yakası varsa eğer, yıldırım...
Acele etme...
Acele etme...
Sözleri dolaşıyor ayaklarıma.
Sözler, kün gibi düşüyor sızılarıma.
İkindileri ağlamayı seviyor,
Gurupta, kızıla inat karalar bağlamayı...
Yalnızım... ''
hayran oldum; tanımlamalarınız çok çarpıcı ve güzel...
Bu sızı yerine yeni baharlar açabilmeli...
Emel Hanım İyi bayramlar diliyorum en kalbi________ +
Begenerek okudum tebrikler
Duygularla hasbihal. Harikaydı. tebrikler
Evet ne kadar acele etsen iş olacağına varıyor değilmi sanırım şiir doğru söylüyor dilnize yüreğinize sağlık kaleminiz daim olsun
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta