Aşk Dediğin Şiiri - Oğuzkan Bölükbaşı

sen ellerimde büyüdün
herkesin dilinde öyküydün
masaldın belkide
ben anlamadım
güvercin sandım
kanadı kırık
cami avlusunda
atılan yemlere yetişemeyen
çaresiz bir köşede
gözlerin parlak camsı

hayalet bir akşam iniyordu
istanbul a
karınca telaşında insanlar
seni ne tanıyan
ne bilen var
ne de dikkat eden yalnızlığına
kırığına kanadının
buna telaşe diyorlar yanından geçenler

bir ben telaşsız
ortasında koca bir kentin
önce çaresizliğini
sonra seni sevdim
sen benim ellerimde büyüdün

başka bir kentin kordon boyunda
deniz kokan sokaklarda
kanatlarını onarıyordun son gördüğümde
uçmak telaşındaydın
sevinçliydin
ellerin üşümüyordu
aşıktın belliydin

yanına yaklaştığımda tanımadın
çünkü
aşkın kollarında artık kördün
kanatların uçmaya hazırken
yolunu kaybetmiştin aşkın ormanında
çıkmaya niyetli değildin
görmeye hevesli değildin
böyle yaşanırdı aslında
aşk dediğin