Aşk Dediğin Şiiri - Ahmet Kemal

AŞK DEDİĞİN

Bir hışımla dağıttı efkârımı
Tenha duyarlıklar alsın ahımı
Hüzün gelsin şah yerine kurulsun
İnanç nedir ki onu sevmekten başka

Aşk dediğin bir narin kuştur
Kalemin ağlayan ucu sivri
Dünyada at koşturur zulmün kartalları
İnsanlık bu mudur canım

Çalmadık kapı bırakmadın ülkemde
Şiir yazılacak kâğıt kalmadı
Naif bir akşamda ansızın
Çocuklar için destan yazılmalı

Vadilerden vadilere kaçışan kuşlar
Ölümün izi vardır çokça bu akşam
Bombalarla dağ deviren o hışım
Takati kalmadı o düşüncenin

Her taraf yangın nereye baksam
Şiir ne yapsın berbat bu ortam
Rüyalar çarpıtıldı ortalık toz duman
Şehir şehir değil büsbütün viran

Ayak sesleri gelir uzaktan
Bilmem ki bu zamiri ben nereye koysam
Adım unutuldu zafer bir rüyadır nasıl olsa
Kuşlar konuşur yeni bir dilden

Gündelik iştir artık nereyi kuşatsam
Yazdığım hayal denizinde yüzer bir gemi
Bu beni sorumsuz kılmaz nerede olsam