Aşk Dalında Düşen Düşlerin Afacan Ço ...

‎ Benlik ağacında oturan iç çocuğumun meyve toplayıcısıydım.
Sıradan ve sırdan bir yolculuğun vardı...
Seni görünce aşk dalından düştüm.
Düş’tüm yüreğine hepsi bu Şehrinaz.
-Beni toparlayamadı aşk, hayat, kader ve sevgin.Bu yüzden meyvelerin her çeşidinde senin tadını arayan gönül bahçıvanıyım.

Sana sesleniyorum bu düştüğüm dalın üst kimliğinde.Nar ağacıydı.
-Kırmızı bir narı kopardığım anda sana olan kopuşlarım başladı.
Tane tane döküldüm, tane tane yandım yoluna. Bir tanem dediğin o günden bu güne kadar bir tane olmayı, bir tane kalmayı kalayladım.

Bir nazenin dal tomurcuğunda başlamıştı.Üstelik saymaya vaktim yoktu.
-Kaç taneysen o kadar benlik serdim,o kadar ömrümü verdim.
Uzat gözlerini sözsüz kalan sözcelerime. Aşkın ihtilalını yapan
gelgeçlerin ortasında başlasın gülüşlerin.Ki bir tebessüm belki bir ömür umut için besin kaynağı olur.

-Düne takılmak takıntım yok, eskizlerin içinde içimi çürütecek hiç tarzım yok.Ama bu sevda, eskisi de yenisi de yok Şehrinaz.
-O beni aşka çağıran gözlerin eski mi ki, o beni baştan alan yürüyüşün eskidi mi ki, o güleç yüzünle güller açılan anlar eskidi mi ki, o yüreğime damlayan gözyaşların eskidi mi, hangi sen, hangi senden kalan eskidi ki? İşte seven için sevgilinin hiçbir şeyi eskimez, sevdiğinden kalan her şey yenidir, ilk gün gibi gönlünde mumya gibi durur bilesin.

Barajlar gibidir senden kalanlar, vanasını açıp gitmek başka bir sevda felaketini getirir. Suların bahtımda bitene kadar içimde elektriğin bitmez.

-Bir zerre suyu bile sızmaz bu gönül barajında. Gidişin çatlaklar oluşturdu benliğimin bentlerinde. Sızıları kapatmak için demkeşliğimi kullandım.
Duvarlar, devirler, emirler, seyirler arasında arası açılmış aramızın
Aritmetik ölçümünde kendime gelişleri hesapladım.

Denetimi sızıların elinde olan umudun yanı başındayım.Sızım sızlanıyor yüreğim. Gelmelisin artık.

Sessiz harflerin ömründe imkansızlığın salıncağında beni sallayan hayata bir bakış sunmalısın.

-Şen kahkahan toparlar onca hüznü. Ağrım, Ağrdı Dağı kadar yücelmişse yanı başımda Van kedisi gibi sırnaşık olmayışındır.
-Şimdi mucize ister enerji. Işıklarını ister istendik hatta isterik yorulmuşluk.

-Sakın yoruldum deme, sakın bitirdim deme.

Beni yorma, bir öpücük kadar istendik ol dudak uçlarımda.Cümleler sussun, aşk kendine gelsin, sözcükler kifayetsiz kalsın...Öp beni senden.

Gönlümdeki ağrılara öğretme unutulmayı. Dert bankasının faizleri gibi artırma öylesine gidişlerimi. Veballerimi vebalara bulaştırma.
Bulantının iklimi yapıp çakırkeyif duruşuma kırıştırmasın hüzün kokan vedaların.

Hazanları ağlatan bakışlarının yılgınlığında yıllarımı yorma.Ben yolcuyum sevdaya. Gönlündeki ışığı kesme, karanlık bir bahtın yolunda haz yatağına almasın güncül periler.

-Gem vurulamamış vurgunlarımın diline yabancı tavırların sözcüklerini ekleme.Bu sevda senden başka eklemeyi kaldırmaz.

Ki bekleyişlerimin ılıman ikliminde nemlerin buhurlarıma özdeş.Şimdi arınmanın süzgecinden sana geldim. Ben biraz içten bir ben kokuyor. Henüz temizlenmemiş yerlerim, yarliklerim var.
-Safi bir nedim değilim.Biraz daha bekle, özüme kanıtlar toplamaya.
-Gidişinin yırtılmış demlerinin kağıt toplayıcısıyım.Peşinde yazılanlara rastlamak için kağıttan yazılmış sevdaları topluyorum ki ağıttan süzülmüş bir geleceğimiz olmasın.

Hiç çözülememiş ve hiçliği yücelten sorguların ortasında kaldım.
-Hiçlik neden bu kadar bulantılara akıntılarını vermiş.Neden hoşluk insana bunca badire yaşatırken hiçliğin tınısız ruhuna teslim edilir birazlar.
-Oysa mutlak olan varken muğlak düşlere düşeş olup algısal zehirle akli uçuşlar ya da göçüşler yaşarız ki?
-Her şey bizim için değil mi ki? Gitmeyi H.z Adem sevdaya dahil edeli dahili numaralarımız hep aynı değil mi ki Şehrinaz.

Şimdi usumuza göçeber yanılgılar sokmadan asil, asıl ,usul olana kafiyelenerek seninle aynı şiirde, aynı şehirde, aynı yürekte, aynı toplamaların solunda aşka yürek kalalım .