Aşk Da Yanar Şiiri - Ahmet Çiçek

İlmek ilmek saçak saçak bırakma kör kuyulara
Kör kuyular Yusuf’tur dil yandı dilber yandı
Yakup kanlı bir gömlek gibi bastı gerçeği bağrına
Can yandı cihan yandı bitmeyen figan yandı

Bilsen delirirdin ruhuma sürgün çölde
Gün geceye talipken geceye meftun yandı
Diz çökmüş yıldızlara bakan bir ama gibi
Her duanın içinde yalvaran dilim yandı

Sabrımı sınadılar aşkın yedi haliyle
Kabir azabındadır aşk, belki de zuhur yandı
Aşka aşkı verseler taşıyamaz bu yükü
Sırtımdaki çıbanda kan yandı revan yandı

Belki de benim gibi kuru bir dalda
Yeşeren ümitlerin çıkmaz sabahı yandı
Züleyha o gözler ki içime akan boşluk
İçimde büyüdükçe büyüyen boşluk yandı

Nice bilinmezlerde sırlanmıştır kalplerimiz
Ruhumda damar damar yağmur yandı
Ey aşk nice hikâyelerde kimleri yaktı özün
Çözülemez varlığın, ben yandım âlem yandı