Aşk çölünde yalnızdım
Sararıp soldu benliğim
Ne acılar çektim yokluğunda
Her akşam güneş batarken
Avuçlarım la gözyaşı taşıdım
Tozlu yollarda
İçim yandı sen diye
Aşk çölünde yalnızdım
Hayatım aşkım dedim
hayalını kurdum güneş vurduğu zaman
Gecelerim zindana dönse de
Gölgeni görüp taşlara kumlara sarıldım sen diye
Aşk çölünde yalnızdım
Ateşler içinde yanıyordu yürek bağrım
birden bire hayalini gördüm
Senin sıcaklığın sanıp güneşe açtım kollarımı
Dudaklarımı susuz bıraktım sen öpersin diye
Oysa sen çoktan gitmiştin
Hayat işte bu acımasız ya
Aşk çölünde yalnızdım
Üşüyorum titredi bedenim
Acıların acılarım oldu hissedemedim
Ölmekten vazgeçtim birden bire
Hayat acımasız da olsa bekleyeceğim seni
yalnızlığın verdiği acı yaksa da yüreğimi
Gözlerim yollarda bekleyeceğim seni
Verdiğin ceza bana yeter
Hadi gel öp beni...
04/02/2009
Kayıt Tarihi : 18.4.2009 23:09:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!