Aşk Çocukluğu Şiiri - Kıvanç Kurt

Nedense senin beni terkettiğine artık üzülemiyorum
Ama yine her nedense hala acı çekiyorum yokluğunda

Ben terkedildim bir sevenin sevgisi uğrunda demiyorum da
Birde kalkmış çektiğim acıya minnet ediyorum
Bir halt adlediyorum hayasızlığımı
Şapkamı önüme alıp mutluluklar dilemek varken, uykumdan hala adınla uyanıyorum
Hiç vakit ayırıp halini düşünmüyorum
Yaşıyor musun? Mutlu musun?
Yoksa ben senin arkandan gözyaşı dökerken, sen de onun...
Ağlama, ağlamanı istemiyorum benim için bile olmasa
Oysa gözlerin ıslakken de güzel ama sen ağlama
Ben birlikte ağlıyorum şehirle, hem de tüm ayrılıklara yetecek kadar ağlıyorum
Şimdi sıra onda, bense sıramı bekliyorum ve hala düşünmekten kaçıyorum
Düşüncelerimi aktaramıyorum çocukluğuma
Meğer çocukluğum geçmiş, ben e(ş) şek kadar olamamışım, ağlıyormuşum

Nedense senin beni terkettiğine artık üzülemiyorum
Ama yine her nedense tüm yudumlarıma çağırıyorum seni

Dedim ya senin beni terkettiğine üzülemiyorum
Artık çocuk değiliz, büyümüşüz ve aşklar çocuklukta kalmış